PROJEKTUJEMY, REALIZUJEMY, BUDUJEMY

Woda to medium niezbędnym do życia. Musi być więc dostarczana do każdego budynku bez przerw, a jej jakość musi spełniać bardzo surowe normy. Dlatego dobrze zaprojektowana i starannie wykonana instalacja wodna to konieczność, nie komfort.

Woda jest dostarczana do budynku - obiektu z sieci wodociągowej lub ze studni, a na terenie nieruchomości rozprowadzana jest za pomocą instalacji. W przypadku wody wodociągowej granicą między instalacją a siecią jest wodomierz główny (własność dostawcy wody), w przypadku studni umowną granicą jest pompa nadająca wodzie ciśnienie niezbędne do przemieszczania się w instalacji.

Podstawowe elementy instalacji wodociągowej

Każda instalacja wodociągowa składa się z następujących elementów:

• rury (przewody), których zadaniem jest transport wody i jej rozprowadzenie przy zachowaniu odpowiedniej wartości ciśnienia i odpowiedniej jakości wody;
• łączki i kształtki, których zadaniem jest zmiana kierunku przewodów, łączenie odcinków, łączenie większych średnic z mniejszymi (łączki i kształtki redukcyjne) lub łączenie więcej niż dwóch rur

Przyłącze: przejście sieć - instalacja
Włączenie odbiorcy następuje poprzez przyłącze, mocowane do przewodu rozdzielczego. Przyłącze stanowi odcinek rury wodociągowej, który łączy sieć z instalacją – rurami i urządzeniami w budynku (na terenie nieruchomości). 
Przyłącza oznaczane są znakami informacyjnymi. Na znaku podana jest średnica (mm), spadek przyłącza (promile) oraz jego długość (m). Może być też podany materiał , z którego jest wykonane przyłącze.
Na przyłączu  zamontowany jest wodomierz główny (najczęściej wodomierz śrubowy), a za nim zawór odcinający główny. Oba urządzenia są umieszczone albo w pomieszczeniu wodomierza (najczęściej w piwnicy budynku) lub w studzience pomiarowej (poza budynkiem na terenie nieruchomości). Stanowią one granicę między siecią a instalacją – wodomierz jest własnością dostawcy, a jego wskazania są podstawą do naliczania opłat za wodę. Na przyłączu instaluje się też filtr siatkowy. Filtr ten wyłapuje cząstki stałe, które mogłyby uszkodzić armaturę zamontowaną na instalacji.

INSTALACJA KANALIZACYJNA

Instalacje kanalizacyjne działają na zasadzie grawitacji - ścieki spływają w nich same pod własnym ciężarem. Aby jednak instalacja kanalizacyjna działała prawidłowo, muszą być spełnione pewne zasady jej montażu.

Przewody kanalizacyjne powinny być układane z odpowiednim spadkiem w kierunku odpływu ścieków. Przyjmuje się, że minimalny spadek dla rur wynosi zwykle 2-3%, czyli 2-3 cm na każdy metr długości przewodu. Rur kanalizacyjnych nie wolno kłaść poziomo. Poprawne wykonanie kanalizacji wiąże się z właściwym doborem kolanek. Należy używać ich jak najmniej. Koniecznością jest unikanie kolanek o kącie 90º. Zamiast tego powinno się użyć dwóch kształtek po 45º, gdyż w przypadku zapchania kanalizacji nie zmieści się w niej sprężyna udrażniająca rury. Polska Norma B-01707 zezwala na stosowanie średnicy rur 40 mm przy pojedynczych podejściach do umywalek, zlewów i bidetów, gdy zmiana kierunku trasy instalacji nie występuje więcej niż 3 razy. Jest to jednak dość ryzykowne, gdyż możemy mieć problem z ewentualnym odetkaniem zapchanej kanalizacji (o średnicy 40 mm) sprężyną, ponieważ trudno będzie ją wygiąć w miejscu, w którym instalacja zmienia kierunek.
Ponadto w niektórych sklepach i hurtowniach hydraulicznych rury i kształtki o średnicy 40 i 32 mm są nieco droższe od rur o większej średnicy (50 mm). Jest to więc kolejny argument, aby rury kanalizacyjne były nieco szersze. Ponadto oczywiste jest, że łatwiej i szybciej zapcha się rura kanalizacyjna o średnicy 40 mm, niż 50 mm (zapewnia lepszy spływ ścieków).

Ważnym elementem każdej instalacji kanalizacyjnej jest rewizja na pionie. Bez niej (w pewnych sytuacjach) konieczne byłoby rozcinanie instalacji, aby dostać się ze sprężyną do poziomu. Duży problem pojawi się zwłaszcza, jeśli nad głową mamy 10 pięter z łazienkami w ciągłym użyciu. Prawidłowe zabezpieczona kanalizacja powinna mieć na każdym poziomie zamontowaną rewizję. Przy tak wykonanej kanalizacji w razie awarii nie będzie problemu.

Każdy, kto zna starą żeliwną kanalizację w bloku wie, że zdarzają się zatory w pionie kanalizacyjnym. W najgorszym położeniu jest wtedy lokator, którego mieszkanie znajduje się bezpośrednio nad zatorem.

W chwili obecnej rury żeliwne wypierane są rurami wykonanymi z PCV.